Morgen, dinsdag 12 april, wordt de bewaarplicht in de Tweede Kamer behandeld. De bewaarplicht verplicht aanbieders van telecommunicatie verkeersgegevens langdurig te bewaren. In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld dat de zoekactie op google van elke burger ook volgend jaar nog door de politie kan worden nagezocht. Providers en burgerrechtenactivisten zijn fel tegen de bewaarplicht, die zij bezwaarplicht noemen.
Wat kunnen we nog beslissen?
De bewaarplicht is vastgelegd in een Europees kaderbesluit. De Nederlandse regering bepaalt hoe deze verplichting precies wordt ingevuld. Zo kan de Nederlandse regering bepalen of gegevens 12 tot maximaal 36 maanden worden bewaard. Ook zijn er voor nationale lidstaten afwijkmogelijkheden van het kaderbesluit.
In een brief van 14 februari 2005 gaat Minister Donner in op een aantal bezwaren van Kamerleden. Een van die bezwaren is het gebruik niet wordt beperkt tot terroristische of zware misdrijven, maar de gegevens voor elk misdrijf kunnen worden opgevraagd. Een ander bezwaar is het gebrek aan noodzaak, Artikel 8 van de rechten van de mens stelt dat er sprake moet zijn van proportionaliteit. Het is deze brief die morgen wordt behandeld in de Tweede Kamer.
Wat vindt de burger hiervan?
Uit de burgerconsultatie van Politiek-digitaal.nl, Instituut voor Maatschappelijke Innovatie en het Forum voor Democratische Ontwikkeling blijkt dat voor de bewaarplicht geen meerderheid te vinden is. Waar aan de ene kant wordt aangegeven dat de veiligheid een van de belangrijkste onderwerpen is voor Europa en meer dan 95% achter het uitwisselen van bestaande gegevens staat, is er geen meerderheid te vinden voor het vastleggen van het gedrag van elke burger, verdacht of niet. Zelfs voorstanders blijken voorzichtig te zijn en dit aan strenge voorwaarden te willen binden.
Europa als politiek-bestuurlijke escaperoute
Harmonisatie en samenwerking in Europa lijkt soms een strategie te zijn om regels en wetgeving aangenomen te krijgen die nooit door het nationaal parlement zou worden geaccepteerd. Europa is dan een politiek-bestuurlijke escaperoute. Het proces is minder transparant, protest komt te laat op gang en is lastiger te organiseren, het duurt lang voordat het wet is en je opvolger kan doen alsof hij niet anders kan, het kwam uit de lucht vallen, het moet van Europa. De bewaarplicht lijkt net als het software octrooi een voorbeeld hiervan.
