Kerry in de tuin

Zondag 17 oktober. Nog 16 dagen tot aan de presidentsverkiezingen in Amerika. In Nederland is het nu 1.17 uur zegt de klok op mijn laptop die geruisloos door alle tijdszones en douanecontroles heen is gekomen. Net als ik trouwens. Alleen in Chicago moest ik voor de korte vlucht naar Madison mijn schoenen uit en mijn riem af. Digitale vingerafdrukken en een leuke foto zijn zo genomen.

Nederland ligt op 1 oor want morgen is gewoon weer een werkdag. Ik heb mezelf beloofd om tot 21:00 uur wakker te blijven. Dat is dus vier uur Nederlandse tijd. Een nacht dansen in Amsterdam gaat meestal later door. Ik moet wennen aan deze tijd en gebruik de stille uurtjes om een eerste blik te werpen op de komende Amerikaanse presidentsverkiezingen. Die blik begint vanuit Nederland met het door mij meegenomen informatieblaadje van het Amerikaanse consulaat. Onze eerstejaars studenten politicologie aan de Universiteit van Amsterdam hebben allemaal een exemplaar ontvangen.

‘Elections 2004’ staat in fleurige letters en cijfers op de voorkant. In het boekje wordt het Amerikaanse kiesstelsel uitgebreid uitgelegd aan de geïnteresseerde lezer. Twaalf uur reizen maakt vanzelf een geïnteresseerde lezer van je en dus heb ik het boekje nog eens van voor naar achter gespeld. De basis zal de meeste bekend zijn. Maar toch in het kort nog een keer: Er zijn eerst voorronden gehouden om tot twee kandidaten te komen: een republikein en een democraat. In de komende laatste ronde op 2 november kiest iedere Amerikaan niet één van die twee kandidaten maar één van zijn eigen kiesmannen die verbonden zijn aan een van de twee presidentskandidaten. Er zijn 538 kiesmannen in de 50 staten en daarvan moet een absolute meerderheid voor één van de twee kandidaten zijn. Als in een staat de meerderheid van de kiesmannen voor één van de twee is, dan gaan alle stemmen naar de winnaar.

In de tuintjes van de buitenwijk van Madison staan bordjes met daarop de namen van de favoriet. Hier lijkt voor het grootste deel aanhanger van Kerry (de democraten) te zijn, of in ieder geval zijn deze het meest fanatiek met het plaatsen van bordjes. Die staan her en der in de tuintjes. Toch zijn de meeste huizen vooral alvast versierd voor Halloween.

Mijn eerste verkiezingsmissie wordt het achterhalen van de nieuwe stemtechnieken in Madison en of die nieuwe manier van stemmen nog gevolgen kan hebben voor de uitslag. Uit het ‘Elections 2004’ boekje blijkt namelijk dat sinds de vorige verkiezingen en het Florida debacle de federale staat heeft geïnvesteerd in de stemwijzen. Dus, de techniek waarmee een stem uitgebracht kan worden. Tot de vorige verkiezingen moesten gemeenten investeringen in stemmethoden ten koste van uitgaven aan onderwijs of de brandweer doen. De meeste gemeenten gaven daarom weinig geld uit aan de manieren om een stem uit te brengen. Met als gevolg dat gaatjes prikken en bolletjes verbinden aan de orde van de dag was en tot veel onduidelijkheden bij de kiezers leidde. Voor het eerst in de geschiedenis hebben gemeenten geld gekregen om rechtstreeks te investeren in stemmachines of in ieder geval in keurig netjes gedrukte stemformulieren en gekleurde potloden. Al snel zal het kleinste dorp hier geavanceerder haar stem uitbrengen dan de inwoners van Amsterdam doen. Zal dat nog van invloed zijn op de uitslag?

Tamara Metze bezoekt Madison en de noordelijke Counties van de staat Wisconsin in de V.S. in verband met een promotieonderzoek naar grenzenwerk in de Dairy Gateway (Zuivelpoort) waarin boerenbelangen met milieubelangen gecombineerd moeten worden. Dit project vergelijkt zij met grenzenwerk in de A1 Eiwitcorridor in Nederland waarin verkeer- en vervoersbelangen met agrobelangen en milieuwetgeving gecombineerd worden.