Excellentie,
Ferm klap ik mijn hakken tegen elkaar, recht mijn rug, salueer en buig vervolgens diep voor Uw aanzien des persoons. Eerbied is nog het minste wat U van een nederig onderdaan als ik mag verlangen. In de Volkskrant zei U dat het aanspreken met Excellentie "wat meer cachet" geeft, want "er mag ook best enige afstand zijn". Ik onderschrijf dat, Excellentie! Een Kabinet dat met krachtdadig beleid eindelijk de kloof tussen burger en Overheid gestalte weet te geven, verdient het niet om door het klootjesvolk respectloos bejegend te worden.
Alvorens ik de rode loper uitrol en een blaasorkest inzet, betuig ik U in dit schrijven graag mijn steun voor Uw pleidooi. Nederland is immers verworden tot één grote probleemwijk dat heropgevoed dient te worden. Het tuig dat in de jaren '70 de barricades opklom, heeft het gelijkheidsbeginsel misbruikt om de normerende kaders - tot in het centrum van de macht aan toe - af te breken. Dat bracht oud-Staatssecretaris Stemerdink er destijds zelfs toe zijn titulatuur af te zwakken tot 'mijnheer'.
Schandelijk, want "een Bewindsman die voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht." Deze spreuk staat U als Staatssecretaris van Defensie op het lijf geschreven, nietwaar? Als gezaghebbend landsbestuurder heeft U uiteraard het beste voor met Uw onderdanen.
U ziet in dat moderne burgers verworden zijn tot een verderfelijk product van de ontzuiling. Ongeleide projectielen die God nog Gebod kennen, onverlaten die elkaar de kop in slaan zonder wetten of regels. Wil een democratisch niet ontaarden in anarchie, dan vergt dat Leiderschap met een grote 'L'.
Ik zie U in het volgende Kamerdebat graag in ambtstenue, danwel in uniform gestoken. Pak en stropdas is te min voor een man van Uw statuur.
Met de meeste hoogachting, Saluut!
Steven de Jong
Onderdaan van het Koninkrijk der Nederlanden
